An unpublished and unusual poem of the greatest Albanian lyric poet

19 thousand and 308 manuscripts of poet Lasgush Poradec, 8 thousand and 562 papers, 3 thousand and 662 newspapers, 26 magazines, 1 thousand and 606 photographs and postcards, 315 invitations and telegrams, 296 scores, 14 maps, 8 banknotes, 11 decorations, 7 certificates, 12 postal stamps, these are all the wealth of the poet, which has already been donated to the Albanian State Archives.

Similarly, another part of his manuscripts, the daughters Marie and Constantina Gusho, had earlier handed over in the Archives of the National Historic Museum. According to them this was also her father’s wish.

In poet’s correspondence, dated October 23, 1939, Lasgushi writes toanother Albanian poet, Mitrush when he was in Bucharest:

“Dear Dhimitraq! “Don’t hurry to give my manuscripts to the Academy of Romania. Their inheritor let’s be the Mother Albania, this is the wish that I have. In Romania you can leave it only temporarily, in case of emergency and danger.I wish the God not give it in that way. ”

This enriched archive is certainly a good source for scholars of literature and not just for them.The scholar Moikom Zeqo says he is working and is currently concluding a study and a book dedicated to Lazarus Gusho, in another dimension of his, that of the painter. “Among other things, I’ve studied Lasgush as a painter,” says Zeqo.

In the poet’s manuscripts, Lasgush Poradeci preserves unpublished a poetic text, written in Romanian language, entitled Poemul (Poema).

“The poem in Romanian seems strange, and has a transparent humor,” concludes Moiku Zeqo. Lasgushi wrote this poem in 1921, during the five days of admission on Fine Arts Academy in Bucharest, where the poet went to study at the painting branch.

Read this poem-diary, translated in albanian by master Dionysus Bubani

The poem

(A poem created during the five days of admission competition in the first and fourth class at the Fine Arts School in Bucharest).

First day poetry

Në një kënd të Bukureshtit,

Në shkollën e Arteve të Bukura,

Se ç’u mblodhën si ndër përralla

Djemtë dhe vajzat belkëputura.

 

Në Sallën e madhe të Pikturës

Për në konkurs po vizatojnë,

Dhe tek krijojnë pëshpërisin

Ato që zemrat u këndojnë.

 

Disa bëjnë plot shakara,

Ca nga halli vijnë vërdallë, –

Me vështrimin fort të rreptë

Sekretari hyn në Sallë!

 

Ëmbël duke buzëqeshur,

U avitet, kaq e pat:

Mbetën shtang djemtë dhe vajzat

Heshtin siç hesht një sahat…

Strophes of second day

 

Po hesht Venera, po heshtin

Në mjedisin qelibar…

Oh, se ç’qetësi dhe paqe!

Si statujë përmbi varr!

 

Dhe tavani i tejdukshëm

Si një Muzë ndër vegime

Për secilin konkurent

Fal nga lart plot frymëzime…

Third day verses

Ja, pra dhe dita e tretë

Erdhi shpejt si pa kuptuar;

Dhe djelmoshat edhe vajzat

Sikur janë të gëzuar;

 

Sikur ndjejnëAdami dhe Eva

Një ekstazë si në Edén,

Vizatoi djali dhe vajza…

Dhe atyre u pëlqen…

A poem on its own

(Instead of signing of freehand of a competitor)

Kur nuk jam fort i trishtuar,

Shkruaj, o bëj një portret –

Dikush thotë se jam artist,

Tjetra thotë se jam poet,

Unë hesht si një profet…

 

The fourth day song

The couplet 1

(Under the profile of a strict candidate)

 

E Venerës fort antike,

Je krenari autor!

I ri është dhe na quhet

Radulesku Nikifor.

 

The couplet  2

Kush na qënkërka djaloshi?

Ëngjëll a shejtan vërtetë?

S’është as shejtan, as ëngjëll:

Zoti Manu, dora vetë…

 

The couplet  3

Ky njeri është artisti

Me emrin Barkush:

E krijoi për të piktori

I cili quhet Lasgush.

 

Zonjushës Maurika

 

Pasi biseduam,

Lodhja s’të shkoi bosh,

Ta bëra portretin;

Që të më kujtosh.

 

Por nuk di se kush

I përmëndi mikes

Mua më je lutur?

O unë Maurikes?

Fifth Day Poetry

(Friday Thesis)

Në konkursin e së premtes

Erdhën mjaft të rinj të mbarë:

Vajza fort të ndrojtura,

Djema guximtarë.

 

Dhe u mblodhën që të gjithë

Për tezën përfundimtare;

Seç vërshuan nëpër salla

Pa e çarë kokën fare.

 

Por asnjeri nuk arriti

Vizatimin ta mbarojë:

Dhe e mënçura dhe i marri

Mbetën më gishin në gojë…

 

– “O ti nudo, o ti nudo!

Muzë që nuk turpërohesh!

Kush na thotë të vërtetën,

Pse je zverdhur dhe ankohësh?…”

 

– “Rri e çmendur mes sallonit,

Shtang kam mbetur, ndjenj një njollë,

Se nuk e mora provimin

Dhe kam mbetur sot pa shkollë…”

 

O ti shkollë “Belle Arte”,

Që fatin na ke përdhosë:

Mos të jesh kurrë e lumtur

Zjarri ty të të shkrumbosë!…

 

Lamtumirë

A jeni gjigandë,

Apo shkurtabiqë,

Me mall ju përshëndes

O të dashur miq!

 

Qofshit porsi dimëra,

O të trishta fare.

Përshëndetje dhe nderime

Artiste krenare!

Signed by: P. LASGUSH

Leave a Reply